1. پیاز را بشویید و پوست بگیرید، بعد نگینی خرد کنید.
   • می‌توانید از پیاز رنده شده استفاده کنید.
2. ترخینه را به مدت 1 ساعت در مقداری آب بخیسانید.
   

ترخینه خیس خورده را به‌همراه آب بپزید تا لعاب بیندازد.

در یک تابه پیاز را در روغن سرخ کنید تا طلایی شود، بعد زردچوبه بزنید.

پیاز داغ را به‌همراه نمک به قابلمه ترخینه اضافه کنید و اجازه دهید آش جا بیفتد.

• درصورت تمایل با نعناداغ یا پیازداغ تزیین کنید. (برای مشاهده طرز تهیه نعناداغ و پیازداغ تزیینی، رویشان کلیک کنید.)

نوش جان!

ترخینه را می توان یکی از غذاهای نیمه آماده در نظر گرفت. در فصل بهار و تابستان که فصل فراوانی مواد لبنی است میتوان ترخینه را تهیه کرده و برای زمستان نگهداری کرد.

برای تهیه ترخینه  ابتدا گندم را تمیز کرده و بشویید  و سپس آن  را بپزید. بعد از پخت گندم آن را روی پارچه پهن کنید و اجازه دهید خشک شود.سپس آن را آسیاب کنید تا بلغور شود. به ازای هر 1 کیلو گندم 3 کیلو دوغ غلیظ نیاز داریم. دوغ را در ظرف خود نگهدارید یا در یک دبه بریزید و اجازه دهید ته نشین شود. سپس آب آن را خالی کنید و دوغ غلیظ شده را با  بلغور گندم مخلوط کنید.

مواد ترکیب شده را بصورت گلوله هایی به اندازه لیمو ترش کوچک در آورید.  یک پارچه تمیز پهن کنید و گلوله ها را  روی آن قرار دهید و اجازه دهید در آفتاب خشک شود.مدت زمان خشک شدن به شدت گرمای حاصل از تابش نور خورشید بستگی دارد.

• ترخینه به شکلهای مختلف تهیه میشود. طرز تهیه ترخینه به روش سنتی با روش ارائه شده در بالا کمی متفاوت است. در روستاهای کرمانشاه گندم پخته شده روی گونی یا روی پشت بام گلی پهن میشد با دستارهای خانگی آسیاب میشد و دوغ  در مشک ریخته میشد تا آبش گرفته شود به دوغ حاصل از این کار دوچین گفته میشد یعنی دوغی که آب آن چیده شده است.

دوغ غلیظ شده را به گندم آسیاب شده با دستارهای خانگی اضافه میکردند و اجازه میدادند گندم طی سه روز تا یک هفته  خوب خیس بخورد و غلیظ شود.بعد از آن به اندازه یک مشت برمیداشتند و شکل گلوله در اورده مجدد گونی را پهن میکردند یا روی پشت بام گِلی پونه محلی را بدون فاصله میریختند و گلوله ها را در آفتاب خشک میکردند.

• بعضی از مناطق امروزه به ترخینه گوشت یا نخود اضافه میکنند اما ترخینه سنتی افزودنی ندارد.